STANDARDY OCHRONY DZIECI W PARAFII

WERSJA SKRÓCONA

W Ordynariacie Polowym został opracowany i wprowadzony dla wszystkich parafii i ośrodków duszpasterskich, w tym dla parafii wojskowej p.w. św. Jerzego w Łodzi, dokument, który stanowi realizację prawnego obowiązku dotyczącego wprowadzenia we wszelkich instytucjach, w których przebywają dzieci, standardów ich ochrony przed krzywdzeniem (Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw – tzw. Ustawa Kamilka [Dz.U. 2023 poz. 1606]). Dokument uwzględnia wytyczne zarówno prawa państwowego, jak i kościelnego.

Odpowiedzialnym za wdrażanie w życie niniejszych standardów ochrony dzieci jest przede wszystkim proboszcz (administrator) parafii.

1. Najważniejsze elementy standardów ochrony dzieci

• Standardy ochrony dzieci to zasady, które mają przyczyniać się do tworzenia bezpiecznego środowiska w taki sposób, by każde dziecko mogło się czuć w parafii dobrze, było w niej akceptowane i szanowane. Standardy określają również sposób reagowania na krzywdę lub niestosowne zachowanie w parafii lub poza nią, a także wyznaczają sposób postępowania z osobą krzywdzoną i sprawcą.
• Każda osoba w naszej parafii jest odpowiedzialna za tworzenie bezpiecznego środowiska: księża, siostry zakonne, pracownicy, animatorzy, rodzice, dzieci i młodzież. Wszyscy razem starają się współpracować w trosce o dobro wspólne.
• W parafii wyznaczone są osoby, które mają szczególną odpowiedzialność w zakresie ochrony dzieci i młodzieży przed krzywdzeniem:
  osoba zaufania – ks. ppłk Tomasz Krawczyk kontakt: tel. 797 861 105
  osoba zaufania – ppłk Monika Tarpiłowska kontakt: tel. 504 661 292
• Wszystkie działania powinny być podejmowane w trosce o dzieci i młodzież, zapewniać im poczucie bezpieczeństwa oraz wspomagać ich rozwój.
• Niedopuszczalne jest stosowanie jakiejkolwiek formy przemocy (fizycznej, psychicznej czy seksualnej) przez pracowników/współpracowników parafii lub dzieci/młodzież.
• Każdy sygnał świadczący o tym, że dziecko może doświadczać przemocy ze strony osoby dorosłej lub innego dziecka w parafii lub poza nią, jest zawsze bardzo poważnie traktowany przez pracowników parafii. Każda sytuacja jest odpowiednio badana, a podejmowane działania mają na celu jak najszybsze przerwanie krzywdzenia i udzielenie wsparcia osobie, która go doświadcza. Pracownicy parafii podejmują działania według zasad określonych w pełnej wersji standardów ochrony dzieci.
• Kiedy dzieje się coś niepokojącego, szczególnie wtedy, gdy dzieci i młodzież są krzywdzeni przez innych lub są świadkami krzywdy innej osoby, niezwłocznie powinni o sytuacji poinformować pracowników parafii/animatorów/osobę zaufania.
• Szczególnie ważną częścią standardów są zasady bezpiecznych relacji między dorosłymi a dziećmi oraz między dziećmi. Mają one służyć tworzeniu bezpiecznego i przyjaznego środowiska w parafii. Pracownicy/animatorzy będą zawsze reagować na przekraczanie i nierespektowanie przyjętych zasad.
• Troska o bezpieczeństwo i dobre relacje dotyczy również Internetu i komunikacji drogą elektroniczną. Parafia dba o to, by dostęp do Internetu był bezpieczny, wprowadza rozwiązania ograniczające możliwość dostępu do treści szkodliwych. Ponadto pracownicy parafii reagują na niebezpieczne, szkodliwe i krzywdzące sytuacje dziejące się w przestrzeni internetowej. Dziecko zawsze może poprosić o pomoc, gdy on sam lub ktoś inny doświadcza krzywdzenia w sieci.
• Pracownicy parafii dbają o ochronę wizerunku dzieci i młodzieży. Rodzice decydują, czy wyrażają zgodę na publikację zdjęć i filmów prezentujących wizerunek ich dzieci. Każde dziecko w momencie wykonywania zdjęć lub nagrań ma prawo powiedzieć, że nie chce, by jego wizerunek w materiałach z tego konkretnego wydarzenia był publikowany. Pracownicy szanują decyzję dziecka. Powyższa zasada nie dotyczy sytuacji, kiedy wizerunek osoby stanowi jedynie szczegół całości, takie jak zgromadzenie, krajobraz lub impreza publiczna.
• Dzieci i młodzież powinny szanować prawo do prywatności rówieśników oraz dorosłych, dlatego nie mogą publikować w przestrzeni internetowej i w swoich mediach społecznościowych wizerunku innych osób bez jej wiedzy i zgody.

2. Zasady bezpiecznych relacji pracowników parafii z dziećmi

• W standardach ochrony dzieci znajduje się szczegółowy kodeks zachowań, który powinien być respektowany przez wszystkich pracowników parafii. Zachowaniami niedozwolonymi są zwłaszcza: wszelkie formy okazywania niechcianej czułości; dotykanie piersi, pośladków, genitaliów i ich okolic (choćby przez bieliznę lub odzież); pocałunki; mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu; klepanie po pośladkach, udach, kolanach, głowie; łaskotanie lub mocowanie się w dużej bliskości cielesnej; masaże; sadzanie na kolanach; kładzenie się lub spanie obok; ocieranie się; seksualizacja i seksizm; różne formy poniżania oraz mobbing; używanie wulgaryzmów.
• W sytuacji braku zastosowania się do przyjętych zasad, świadek takiego zachowania winien zgłosić sprawę do osoby zaufanej przyjmującej zgłoszenia lub bezpośrednio do proboszcza.

3. Zasady bezpiecznych relacji między dziećmi

• W parafii jest opracowana pełna i skrócona wersja zasad dla dzieci.

4. Osoby i miejsca, gdzie można uzyskać pomoc

• W sytuacji gdy: doświadczasz przemocy ze strony osoby dorosłej lub innego dziecka w parafii lub poza nią, jesteś świadkiem krzywdzenia innej osoby, dzieje się coś niepokojącego, przeżywasz trudne chwile, nie zostawaj z tym sam/sama. Możesz znaleźć wsparcie. Blisko Ciebie są osoby, które będą umiały Ci pomóc.
• Osoby, do których zawsze możesz się zwrócić w parafii o pomoc: osoba przyjmująca zgłoszenia o krzywdzeniu / osoba zaufania; ksiądz/siostra zakonna; animator; pracownik parafii, którego darzysz zaufaniem.
• Możesz też szukać wsparcia poza parafią. Warto znać telefony zaufania i miejsca, w których możesz uzyskać fachową pomoc:
  800-12-12-12 – całodobowy Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka;
  116-111 – całodobowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę;
  112 – numer alarmowy w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia.